Het avontuur van Lady en Duc
Toen er op Marktplaats 2 RR’S aangeboden werden in Groningen, reageerde Natasja zoals altijd en bood haar hulp aan voor eventuele opvang of herplaatsing van de honden. De eigenaar wilde wel hulp maar werkte niet echt mee. Intuitief voelde Natasja aan dat er iets niet klopte. Toen er een tijd later een aanvraag voor een herplaatser kwam van iemand uit de buurt van de honden op MP, wees zij hen op de advertentie en vroeg hen daar eens langs te gaan en haar feedback te geven.
Deze mensen zijn gaan kijken, hebben de honden niet overgenomen maar wel een foto gestuurd die Natasja meteen duidelijk maakte dat haar gevoel juist was geweest want de honden zagen er ondervoed uit.
De eigenaar was besluiteloos en vele telefoontjes later besloot Natasja de autoriteiten in te schakelen. Deze constateerden idd dat de honden in zeer slechte toestand waren en zsm weg moesten van deze plek. Helaas ging de juridische procedure erg langzaam en vooral Duc had niet zoveel tijd meer….
Na veel heen en weer gebel, drong dit ook door tot de eigenaar en ineens kwam het verlossende telefoontje dat Duc en Lady opgehaald mochten worden.
Achter de schermen had Natasja al wat hulp geregeld en zo kwam het dat er op zaterdag 9 december 2014 een groepje mensen in de auto stapte voor de reddingsactie van Duc & Lady.
Duc & Lady werden opgehaald door Evalien ten Napel en haar man Hans die ze na 1,5 uur reizen overgaven aan Nancy van Wolven en Hetty van de Craats.
Een emotionele ontmoeting op een parkeerplaats. Vooral de aanblik van Duc zorgde voor heel wat tranen, zo mager dat hij bijna omviel en toch vol liefde en vertrouwen naar zijn redders.
De reis voor Duc & Lady ging verder richting het Zuiden waar Natasja en haar gezin en Wietske Berends Kroondijk hen opwachten. Ook hier weer veel emotie…
Het was de bedoeling dat Wietske Duc tijdelijk op zou vangen maar Wietske’s eigen hond Badu was het hier niet mee eens. En zo gingen Duc en Lady samenverder op reis naar Natasja’s huis.
Iedereen die mee heeft gewerkt aan de reddingsactie is erg geraakt door deze twee honden. Het besef dat er in Nederland nog steeds zulke gevallen zijn van verwaarlozing, was confronterend. Met deze reddingsactie werd SOS-ridgeback een feit.
Duc werd als snel geadopteerd door de Ingeborg van Dongen waar hij al de liefde krijgt die hij zo gemist heeft en een nieuwe vriend, Mack.
Lady bleef wat langer bij Natasja, maar vond uiteindelijk ook een liefdevol huis bij Digna Visser en Shanti.
Wij hopen dat Duc & Lady nog lang mogen genieten van hun fijne families, het is ze zo gegund!!.
Django van dekreu naar huishond
We zagen je regelmatig op Marktplaats langs komen, dekreu aangeboden Django (Kimbo) HD en ED vrij, toevallig was ik al eerder in aanraking gekomen met jouw, althans je stamboom. Een pupje uit het nest waar jij papa van bent moest herplaatst worden, een ernstige overbeet was mede de reden. Maar goed dat was Django op papier.
Tot onze verbazing werd je opeens te koop aangeboden op MP, voor 300€ had men een mooie dekreu zo luidde de advertentie.
Gezien het feit dat je volgens ons wel genoeg nazaten op de wereld had gezet (minimaal 12 nesten) en we je een leuk leven gunden hebben we contact opgezocht met je eigenaar die ook fokker is.
Helaas wilde ze je niet aan ons af staan, we mochten je ook niet kopen. Ze zou zelf wel een goed adres voor je zoeken en nee als dekreu zou ze je niet verkopen. Nou ja ook wij zijn gebonden aan de medewerking en het vertrouwen van mensen en als dat er niet is houdt het op, we hebben ook nog overwogen of we je niet op een andere manier weg konden halen, maar dat voelde niet goed, dus hebben we het los gelaten. Uiteraard hebben we je eigenaar nog regelmatig benaderd met mensen die mogelijk geschikt zouden zijn voor jou als baas.
De tijd ging voorbij tot er opeens een oproep werd gedeeld via onze FB pagina, er was een RR genaamd Jambo in het asiel de Bommelerwaard zat, die wel verdacht veel op jouw leek.
De volgende dag gelijk contact gezocht met het asiel, en ja hoor het was Django afgestaan ivm agressie naar andere hond in het gezin.
Je vond de kennel vreselijk, maar gelukkig hielp het asiel mee, we mochten je overnemen, en zelf herplaatsen.
Dus snel op zoek naar een tijdelijk opvangadres, maar waar vind je dat, voor een hond die waarschijnlijk nooit in huis heeft geleefd en niet sociaal zou zijn met andere reuen (dat was het verhaal).
Wat dingen afgewogen maar echt een goede plek was niet snel voor handen, dus besloot ik, Natasja je maar in huis te nemen, ik heb een bijkeuken in het ergste geval moesten we je daar vandaan begeleiden, alles beter dan een asiel waar de werkdruk erg hoog is.
Dus daar kwam je, gebracht door een heel aardige vrijwilliger die haar tijd en benzine opofferde om je te brengen! Diezelfde dag al ontmoeting met mijn eigen honden, gemuilkorfd want ja je zou vals zijn naar andere reuen. Nou die muilkorf kon diezelfde avond al af en lag je al lekker op een kussen in de kamer. Uiteraard wist je niet waar je moest poepen en plassen, dus dat deed je binnen , maar binnen 2 dagen was je helemaal zindelijk. En elke hond die hier binnenkwam of die we in het bos ontmoetten negeerde je of begroette je vriendelijk. Je liep netjes aan de lijn, kon in het bos al heel snel los.....echt je bent zo'n geweldige hond!
We hebben je op dag 2 gecastreerd, uit ideele overweging, genoeg gedekt! Ook dat ging voorspoedig al vond je de kennel bij de dierenarts ook vreselijk. Ik heb je dus ook beloofd dat dat de allerlaatste keer is dat je in een kennel moet daar heb je genoeg gezeten.
Want de eerste 2 jaar heb je op een boerderij geleefd, en kwam je in huis en op het erf, maar bij de fokker zat je alleen in de kennel en op het terrein. Voor een hond die zo lief is als jij en die zo smacht naar aandacht van mensen een straf!
Dus je nieuwe baasjes moesten beloven dat dat nooit meer hoefde.
De nieuwe baasjes, ja daar is de happy ending van het verhaal. Ik was met Ingrid en Ruud al langer aan het kijken wat nu goed was voor hun Nengi, een lieve drukke RR tante. Ik had ze al eerder ontmoet om te kijken wat voor reu nou bij haar zou passen. Ruud en Ingrid hadden zelf ook al veel moeite gedaan om aan een herplaatser te komen, waren via Jambo Hilfe gaan kijken bij een aantal reuen maar niets was wat ze zochten. En toen kwam jij in ons leven en eigenlijk ben jij alles wat ik voor Nengi zocht, een lieve rustige stabiele reu, die wel wat vrolijkheid van een clown kan gebruiken. Je zult vast nog wel eens gek van haarworden , maar ik denk echt dat jullie een top team worden!
Het afscheid vanmorgen was moeilijk, want in de 2,5 week dat jij hier was ben ik echt van je gaan houden, je zit in mijn hart en daar zul je blijven...je hebt me weer heel veel geleerd. En ik weet dat je naar een geweldige plek gaat en dat ik je vast nog wel ga zien.
Het ga je goed schat, heel veel geluk in je verdere leven, je hebt het meer dan verdiend!
Helaas heeft Django maar kort mogen genieten van zijn nieuwe leven , hij kreeg epilepsie en is uiteindelijk binnen een jaar gestorven aan een lymfeoom , heel verdrietig dat hem en zijn nieuwe baasjes niet meer tijd was gegund.